
فرهنگ مردم هندوستان
سرزمينهاي واقع در مشرق زمين مهد آداب و رسوم و سنتهاي كهن هستند. يكي از كشورهايي كه فرهنگ و سنتهاي قديميدارد هندوستان است. در اين مطلب سعي ميشود به اختصار شما را با برخي از آداب و رسوم مردم كشور هندوستان آشنا كنيم. در واقع اين مقاله يك پيش زمينه است براي شما تا بيشتر در مورد كشورهاي ديگر به خصوص سرزمينهاي مشرق زمين اطلاعات داشته باشيد.
آداب و رسوم مردم هندوستان, آداب و رسم غذا خوردن در هند
Namaskar
اين كلمه يادآور متداولترين و مشهورترين نوع سلام و عليك در هند است كه در هنگام خوشآمد گويي و يا خداحافظي به كار ميرود. در اين شيوه سلام كردن، كف دو دست را به هم ميچسبانند و در زير صورت به سمت بالا نگه ميدارند و كميخم ميشوند و سپس به شخصي كه ديدهاند به اين روش سلام ميكنند.
مردم هندوستان معتقدند كه چسباندن دو دست به يكديگر نشانه همفكري و همرنگي با شخص مقابل است و از طرفي دست راست را مظهر روح و طبيعت معنوي انساني و دست چپ را نشانگر جهان مادي و جسم انساني ميدانند و با اين حركت ميخواهند يكي بودن جسم و جان خود را به شخص مقابل بدهند.
Tilak
تيلاك نشان مذهبياي است كه آنها بر روي پيشاني خود ميگذارند و معتقدند براي آنها سعادت، خير و بركت به ارمغان ميآورد. اين نشان معمولاً از خمير قرمز رنگي كه تركيبي از زردچوبه، زاج سفيد، يد و كافور است تهيه ميشود و سپس به صورت لكهاي كوچك در بين ابروان گذاشته ميشود. به عقيده مردم هند، اين نقطه از پيشاني محل خرد نهفته، تمركز و عقل انساني است.
در ضمن از نظر مسائل عبادي هم كانون مهميبه حساب ميآيد و از طرفي آن را چشم سوم وجود خود ميدانند و تمام مراسم مذهبي آنها با گذاشتن تيلاك و چند دانه برنج با انگشت نشانه شست روي اين نقطه انجام ميشود. در ضمن اين رسم در بعضي مواقع براي خوشآمد گويي يا وداع با ميهمان هم ديده ميشود.
آداب و رسوم مردم هندوستان, آداب و رسم غذا خوردن در هند
Arati
انجام اين سنت نشاني از عشق و تكريم است و در شرايط و موقعيتهاي متفاوت چون ستايش و درخواست بركت از خدا، تولد كودكان، خوشآمد گويي به مهمان، شركت در محافل شعري و سرود و خوشآمد گويي به عروس و داماد جديد به فراخور موضوع استفاده ميشود.
روش كار هم بسيار ساده است؛ پنج لامپ يا چراغ كوچك را با كره يا روغن پر ميكنند و در سيني فلزي كوچكي قرار ميدهند. در كنار آن نيز صدف حلزوني با آب پر ميشود و اطرافش را با گل و برگ تزئين ميكنند. بخور كافور هم به عنوان عطر سيني استفاده ميشود و در نهايت سيني تهيه شده به حالت چرخان در محافل ذكر شده حركت داده ميشود تا ارواح شيطاني و تأثيرات چشمهاي شيطاني از آن مجلس دور شود.
حلقههاي گل
درست كردن حلقههاي گل در هند بسيار مرسوم است. در هنگام نشان دادن ادب و احترام بيشتر دستهگلهايي از ياس سفيد با گلهاي جعفري يا هميشه بهار (نارنجي رنگ) تهيه ميكنند. و به شكل ريسماني به هم ميبافند و ته آن را گره ميزنند و آن را در مراسم مختلف بر گردن كسي كه ميخواهند به او احترام بگذارند مياندازند. استفاده از حلقه گل در مراسم ازدواج بسيار مرسوم است.
سنجاق روي بيني
سنجاق روي بيني كه يك نگين براق است، مظهر اخلاص و نشان ازدواج و تأهل زنان هندي است. اگرچه با گذشت زمان اين زينت مورد استفاده دخترها هم قرار گرفته است.
آداب و رسوم مردم هندوستان, آداب و رسم غذا خوردن در هند
Mangalsura
گردنبندي است بر گردن زنان متأهل و معادل حلقه ازدواج در غرب و ساير كشورها است. گردنبند فوق معمولاً از دو رشته كوتاه از مهرههاي سياه و آويزان از طلا است. در روز عروسي اين گردنبند توسط داماد بر گردن عروس آويخته ميشود تا دانههاي سياه آن عروس خانم را در مقابل شيطان حفظ كند.
Shakna-Paula
دستبندي است كه از مرجان قرمز و صدف تهيه ميشود كه در مجلس عروسي به دست عروس خانم بسته ميشود. مفهوم اين دستبند در ميان مردم هند اين است كه با اين دستبند داماد به عروس قول ميدهد تا او را خوشبخت كند و او را هميشه دوست داشته باشد. هنديها به اين دستبند، دستبند عشق ميگويند.
آداب و رسوم مردم هندوستان, آداب و رسم غذا خوردن در هند
آداب و رسوم غذا خوردن در هند
هندىها آداب خاصى در مصرف غذا دارند، آنان در غذا خوردن اسراف نمىكنند، زيرا معتقدند با افراط در غذا دچار تنبلى شده و اين امر مانع رشد فكرى و جسمانىشان مىشود.
از سويى ديگر سعى مىكنند غذاى مصرفىشان به چرخه طبيعت بسيار نزديك باشد. به همين دليل غذاهايى چون ماهى و گوشت را كه براي بهدست آوردن آن بايد موجود زندهاي را كشت و در نتيجه باعث برهم زدن چرخه طبيعت ميشود را مانع آرامش روح و نيايش با خدا مىدانند.
از آداب جالبي كه دارند، با دست غذا خوردن است كه هيچ طبقهي خاصي را هم شامل نميشود، هندىها معتقدند براى غذا خوردن نبايد واسطهاى وجود داشته باشد تا انرژى بين غذا و انسان در تعامل باشد.
شبيه گستره جغرافيايي ايران، عادات غذايي در هر منطقه هند متفاوت است به طور مثال در جنوب (شهرهايى چون حيدر آباد، شانل و…) غذاهاى تند مصرف مىكنند، در غرب (مثل كلكته) غذاى شيرين و در شمال (مثل دهلى) غذاى تند و روغنى.
امّا در كل برخى غذاهاى مشترك را در همه مناطق هند مىتوان ديد.
به طور مثال «دال» كه از حبوبات تشكيل شده است و معمولاً آن را بر روى برنج مىريزند و مىخورند، در تمام هندوستان بسيار رايج است. «دال» (Dal) را با عدس لوبيا و نخود ميپزند؛ ولى هر كدام از اين حبوبات به طور جداگانه پخته مىشوند و همين باعث تنوع در غذا مىشود.
«دوساسامبار» (Dososambar) با اينكه غذاى مخصوص جنوب هند است، امّا مصرف آن در همه جاى هند بسيار رايج است. اين غذا از يك نان بلند و نازك تشكيل شده كه وسط آنرا سيب زمينى، پياز و فلفل ميگذارند و مىپيچند و براي جاشني هم از سس خاصى استفاده مىكنند، كه «چتنى» (Chatni) نام دارد و با نارگيل و خود سس «سامبار» (Sambar) كه حاوي سبزيجات مختلف است، درست شده است.
باتورا (Batura) هم يكى از نانهاى معروف در هند است (البته بعد از نان چاپاتى) كه همراه با غذايى به نام چولا (Chala) خورده مىشود. چولا از نخود، گوجه فرنگى، پياز و فلفل و ادويه تشكيل شده و همانند خورشت درست مىشود و آن را با نان باتورا كه روغنى و پفى شكل است ميخورند.
سمبوسه نيز غذايى آشنا و پرطرفدار است كه بيشتر به صورت عصرانه مصرف مىشود و در خيابانها مىتوان شاهد دستفروشهايى بود كه سمبوسه مىفروشند.
در كل اينگونه معروف است كه طبقات محروم و پايين غذاهاى تندترى مصرف مىكنند و غذاها در طبقات بالا از درجه تندى كمترى برخوردار است.
هندوها معتقدند كه گاو ماده را نبايد كشت و گوشت اين حيوان مفيد و مقدس را نبايد خورد، اين يكى از دلايلى است كه آنان از گوشت حيواناتى چون بز، گاو نر و گوسفند استفاده مىكنند. البته مصرف گوشت در بين هنديها چندان پسنديده نيست، حتى امروزه هم مىتوان هندوهايى را ديد كه در طول زندگىشان هرگز گوشت مصرف نكردند.